Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bolesławcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu – IV Wydział Pracy

w składzie:

Przewodniczący : SSR Joanna Moroz-Korycka

Ławnicy: H. J., B. O.

Protokolant : Anna Ryś

Po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. w Bolesławcu na rozprawie,

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z/s w P.

o odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę oraz o odprawę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda T. K. na rzecz strony pozwanej (...) Sp. z o.o. z/s w P. kwotę 510 zł, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV P 113/12

UZASADNIENIE

Powód T. K. wniósł w dniu 27.11.2012 r. pozew o zasądzenie od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. w P. kwoty 7000 zł tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony, o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 3000 zł tytułem dwumiesięcznej odprawy na podstawie art. 10 ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód podał, że pracował u strony pozwanej na podstawie umowy na czas nieokreślony z dnia 22.12.2011 r. na stanowisku pracownika montażu. W dniu 22 listopada 2012 r. powód otrzymał pocztą od pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem 1- miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wskazano „brak dyscypliny pracy oraz utratę zaufania względem osoby powoda”. Ponadto w okresie wypowiedzenia od dnia 21.11.2012 r. do dnia 31.12.2012 r. pracodawca zwolnił powoda z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Zdaniem powoda przyczyny wypowiedzenia nie są prawdziwe, gdyż powód jest pracownikiem zdyscyplinowanym i zaangażowanym w wykonywaną pracę. Nadto przyczyny wypowiedzenia są zbyt ogólne i niejednoznaczne. Drugą przyczynę zwolnienia – utratę zaufania - należy uznać za subiektywną i jest ona jedynie pretekstem, pozwalającym pozbyć się niewygodnego pracownika. W lipcu 2012 r. pracodawca bezpodstawnie ukarał powoda karą porządkową upomnienia, ale bojąc się utraty pracy powód nie odwołał się od tej kary. Dodatkowo pracodawca wymusił na powodzie podpisanie aneksu do umowy o pracę na mocy porozumienia stron i obniżył powodowi płacę zasadniczą z kwoty (...) brutto do 1500 zł brutto. W okresie od 30.10.2012 r. do 17.11.2012 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim ze względu na ostre zapalenie oskrzeli i to zdaniem powoda było przyczyną jego zwolnienia z pracy. Pracodawca chciał zwolnić powoda z jego winy, aby uwolnić się od obowiązków ciążących na pracodawcy zwalniającym pracownika z przyczyn niedotyczących pracownika.

W odpowiedzi na pozew (...) Sp. z o.o. w P. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Strona pozwana wskazała, że przyczyny rozwiązania umowy o prace są prawdziwe, rzeczywiste, konkretne, obiektywne i znane powodowi na długo przed otrzymaniem wypowiedzenia. Brak dyscypliny przejawiał się w szczególności w notorycznym, nieuzasadnionym opuszczaniu przez powoda stanowiska pracy. Powód dezorganizował pracę w zakładzie, negował polecenia przełożonych, nie wywiązywał się ze składanych obietnic i deklaracji dotyczących poprawy jakości świadczonej przez niego pracy. Zachowanie powoda wskazywało na lekceważący stosunek zarówno do pracodawcy jak i powierzonych obowiązków. Powód miał pełną świadomość przyczyn wypowiedzenia, bowiem odniósł się do nich szczegółowo w uzasadnieniu pozwu, wskazując na upomnienia i zastrzeżenia pracodawcy w stosunku do powoda. T. K. był wielokrotnie upominany zarówno przez dyrektora zakładu, jak i przez kierownika. W dniu 25.07.2012 r. powód wraz z innymi pracownikami bez zgody przełożonego opuścił stanowisko pracy i udał się do pomieszczeń socjalnych, gdzie prowadził towarzyską rozmowę, na której zastał ich przełożony. Zostali oni ustnie pouczeni o konsekwencjach zaistniałego zdarzenia, które miały być ocenione w dniu następnym, ale wszyscy pracownicy – za namową powoda - od następnego dnia przebywali na zwolnieniu chorobowym. W związku ze zdarzeniem z dnia 25.07.2012 r. powodowi została udzielona kara upomnienia, a powód nie wnosił sprzeciwu od tej kary. Od tego czasu powód nie wykazywał zaangażowania i chęci współpracy z innymi pracownikami. Przełożeni otrzymywali od pracujących z powodem pracowników skargi na pracę powoda, który opóźniał się z wykonywaniem swoich zadań i często opuszczał stanowisko pracy, co rzutowało na wyniki całego zespołu. Pozwana spółka już na przełomie sierpnia i września 2012 r. rozważała rozwiązanie z powodem umowy o pracę. Jednak po rozmowie dyrektora zakładu pracy - R. C. z powodem, wobec obietnicy poprawy, pracodawca odłożył decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę. Obie strony porozumiały się wówczas w ten sposób, że na mocy aneksu umowy o pracę, obniżono wynagrodzenie zasadnicze powoda do kwoty 1500 zł brutto, z możliwością jego podwyższenia w przypadku poprawy pracy powoda i jego podejścia do obowiązków pracowniczych. Po kolejnym przyłapaniu powoda na przebywaniu w pomieszczeniu socjalnym pracodawca podjął decyzje o rozwiązaniu z powodem stosunku pracy. Jednocześnie ze względu na zły wpływ powoda na innych pracowników, pozwany zwolnił go z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. W ocenie strony pozwanej, żądanie przez powoda odprawy pieniężnej jest nieuzasadnione z tego względu, że wypowiedzenie powodowi umowy o pracę nastąpiło z przyczyn leżących wyłącznie po jego stronie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód T. K. był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w P. od dnia 09.09.2010 r. na podstawie umowy o pracę zawartej początkowo na czas określony do dnia 31.12.2011. r. na stanowisku pracownika montażu, a następnie na podstawie umowy o pracę z dnia 20.12.2011 r. na czas nieokreślony od dnia 01.01.2012 r. na stanowisku pracownika montażu. Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda w okresie od września 2012 r. do listopada 2012 r. wynosiło (...),90 z brutto i 1162,03 zł netto.

dowód: akta osobowe, kserokopia Załącznika do umowy o pracę - k. 7, kserokopia Umowy o pracę z dn. 09.09.2010 r. i z dn. 20.12.2011 r. - k. 6,8. kserokopia listy płac - k. 11-12, zaświadczenie o zarobkach - k. 19, zestawienie składników wynagrodzenia za rok 2012 - k. 20.

W dniu 25.07.2012 r. T. K. bez zgody przełożonego opuścił stanowisko pracy i udał się do pomieszczeń socjalnych, gdzie rozmawiał z B. P. i P. B.. B. P. w czasie tej rozmowy palił elektronicznego papierosa, mimo że na tartaku obowiązuje całkowity zakaz palenia papierosów. W czasie rozmowy zastał ich dyrektor R. C.. Zostali oni ustnie pouczeni przez niego o konsekwencjach zaistniałego zdarzenia, które miały być ocenione w dniu następnym, lecz od następnego dnia pracownicy przebywali na zwolnieniu chorobowym. W dniu 30.07.2012 r. została powodowi udzielona kara upomnienia za nieprzestrzeganie czasu pracy poprzez samowolne opuszczenie stanowiska pracy w godzinach pracy tj. o godz. 17.00 w dniu 25.07.2012 r. T. K. nie wnósł sprzeciwu od tej kary, ani nie odwołał się do od udzielonej kary do sądu pracy.

Po dniu 25 lipca 2012 r. powód nie wykazywał zaangażowania i chęci współpracy z innymi pracownikami zatrudnionymi w jednej brygadzie razem z powodem. W sierpniu 2012 r. z uwagi na to, że powód skarżył się na bóle ręki, przełożony skierował powoda do lżejszej pracy przy montażu sztachet. Także i na tym stanowisku, powód nie wykonywał pracy sumiennie, notorycznie oddalając się od miejsca pracy pod pretekstem skorzystania z toalety do pomieszczeń socjalnych.

dowód: zeznania świadka B. P. k.74-74v, zeznania świadka R. C. k. 68-69, częściowo zeznania powoda k. 67-74v, zeznania świadka M. D. k. 67v, zeznania świadka P. O. k. 67v-68, kserokopia kary upomnienia - k. 13,

Przełożeni otrzymywali od pracujących z powodem pracowników skargi na pracę powoda, który opóźniał się z wykonywaniem swoich zadań i często opuszczał stanowisko pracy, co rzutowało na wyniki całego zespołu. Kobiety, które współpracowały z powodem zgłaszały przełożonemu, że powód krzyczał na nie i że przeklinał. Bezpośredni przełożony powoda P. O. oraz A. P. przeprowadzali z nim rozmowy dyscyplinujące, ale nie przyniosły one rezultatu.

W dniu 03.09.2012 r. dyrektor zakładu pracy - R. C. osobiście rozmawiał z powodem na temat poprawy jego pracy. Dyrektor dał szansę powodowi, aby poprawił się w pracy i jednocześnie aneksem do umowy o pracę, obniżył na mocy porozumienia wynagrodzenie zasadnicze powoda z kwoty 1749,00 zł do kwoty 1500,00 zł brutto miesięcznie, z możliwością jego podwyższenia w przypadku poprawy pracy powoda i jego podejścia do obowiązków pracowniczych.

dowód: zeznania świadka R. C. k. 68-69, częściowo zeznania powoda k. 67-74v, zeznania świadka M. D. k. 67v, zeznania świadka P. O. k. 67v-68.

W okresie od 30.10.2012 r. do dnia 17.11.2012 r. T. K. przebywał na zwolnieniu chorobowym. Po powrocie do pracy dyrektor zakładu podjął decyzję o rozwiązaniu z powodem stosunku pracy. W dniu 20.11.2012 r. w biurze w obecności M. D. i P. O. powód otrzymał rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem 1- miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wskazano „brak dyscypliny pracy oraz utratę zaufania względem jego osoby”. Po odczytaniu rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem T. K. odmówił przyjęcia dokumentu, dlatego przesłano mu to pismo także pocztą. Jednocześnie strona pozwana zwolniła powoda z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

dowód: kserokopia rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem k. 5, kserokopia zaświadczenia lekarskiego - k. 10.

Zgodnie z § 14 pkt 1 lit a) i e) Zakładowego Regulaminu Pracy (...) Sp. z o.o. w P. z 2010 r. pracownikom zabrania się opuszczania stanowiska pracy w czasie pracy bez zgody bezpośredniego przełożonego oraz palenia tytoniu na terenie zakładu pracy. W okresie od września 2012 r. do marca 2013 r. zatrudnienie u strony pozwanej wzrosło ze 143 osób do 161 osób. W 2012 r. strona pozwana zwolniła 23 osoby – 11 osób na mocy porozumienia stron, 4 osoby z upływem czasu, na który była zawarta umowa o pracę, 3 osoby za wypowiedzeniem przez pracownika, 3 osoby na podstawie art. 52 k.p.

dowód: kserokopia Zakładowego regulaminu pracy - k. 38-49, zestawienie pracowników zwolnionych - k. 50-51,zestawienie średniomiesięcznego zatrudnienia - k. 73.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 k.p. umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Zgodnie z § 3 tego przepisu oświadczenie każdej ze stron powinno nastąpić na piśmie oraz zgodnie z § 4 należy w oświadczeniu tym wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o prace. Brak jest jednak w tym przepisie wymogu kazuistycznego wymieniania wszystkich zarzutów stawianych pracownikowi. Przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie umowy o pracę musi być jedynie tak sformułowana, aby dla pracownika było wiadome z jakiego powodu następuje rozwiązanie stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 45 § 1 k.p. pracownik może zwrócić się do Sądu o ustalenie, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę i wnieść o orzeczenie bezskuteczności, a jeżeli umowa o pracę uległa już rozwiązaniu, o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd miał na względzie orzecznictwo Sądu Najwyższego z którego wynika, iż odmowa podporządkowania się poleceniom pracodawcy dotyczącym organizacji i sposobu wykonywania umówionego rodzaju pracy stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę (wyrok SN z 10 maja 2000 r., I PKN 630/99, OSNP 2001/20/617, wyroku SN z 9 września 2004 r., I PK 396/03, OSNP 2005/6/258). Nadto utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach obiektywnych i racjonalnych, i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń (wyrok SN z 25 listopada 1997 r., I PKN 385/97, OSNP 1998/18/538). Nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie ocenione jako naganne, także wtedy, gdy jest niezawinione (wyrok SN z 14 października 2004 r., I PK 697/03, M.P.Pr. 2005/10/10). W kwestii utraty zaufania pracodawcy do pracownika warto przytoczyć jeszcze jedno orzeczenie Sądu Najwyższego z 26 marca 1998 r. I PKN 565/97 (OSNAPIUS 1999 nr 5 poz. 165), w którym stwierdzono, że wskazanie w piśmie wypowiadającym pracownikowi umowę o pracę utraty zaufania wystarczająco konkretyzuje tę przyczynę w kontekście znanych pracownikowi zarzutów, pozostawionych mu wcześniej przez pracodawcę.

W niniejszej sprawie T. K. wniósł o zasądzenie odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o prace na czas nieokreślony, kwestionując przyczyny wypowiedzenia, nie zgadzając się z nimi i podważając ich prawdziwość. Tymczasem na potwierdzenie swojego stanowiska powód nie przedstawił żadnych dowodów, które potwierdziłyby, że przyczyny jego wypowiedzenia umowy o pracę były nierzeczywiste i nieuzasadnione.

Analizując materiał dowodowy zebrany w sprawie – w szczególności zeznania świadków M. D., P. O., R. C. - Sąd uznał, że przyczyny rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem z T. K. tj. brak dyscypliny pracy oraz utrata zaufania względem osoby powoda - są uzasadnione.

Sąd stwierdził, że decyzja pracodawcy dotycząca rozwiązania umowy o pracę z powodem nie była pochopna tylko wynikła z oceny zachowania powoda jako pracownika w dłuższym okresie czasu tj. od lipca 2012 r. do listopada 2012 r. W tym czasie T. K. otrzymał pisemne upomnienie za samowolne opuszczenie stanowiska pracy, był upominany przez bezpośrednich przełożonych, współpracownicy skarżyli się na jego zachowanie. We wrześniu dyrektor zakładu (...) obniżył powodowi wynagrodzenie, z możliwością jego podwyższenia w przypadku poprawy pracy powoda i jego podejścia do obowiązków pracowniczych.

Z zeznań świadka P. O., który był bezpośrednim przełożonym powoda wynika, iż po zdarzeniu z dnia 25.07.2012r. zachowanie powoda zmieniło się, zaczął przedkładać zwolnienia chorobowe, nie potrafił współpracować w swojej brygadzie z innymi osobami. Były na niego skargi, że powód często znika, że krzyczy na kobiety z którymi pracuje oraz że przeklina. Nadto powód szybciej schodził ze stanowiska pracy i nie chciał sprzątać stanowiska pracy. T. K. był upomniany przez przełożonego, jednak nie poprawiło się jego zachowanie w pracy. Świadek M. D. zeznała, że za brak dyscypliny pracy tj. za notoryczne opuszczenie stanowiska pracy powód otrzymał karę upomnienia w lipcu 2012 r., był również upominany we wrześniu 2012 r. przez kierownika A. P.. Powód miał lekceważące podejście do pracodawcy. Rozmowy dyscyplinujące nie przynosiły rezultatu i pracodawca stracił do powoda zaufanie. W rezultacie strona pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę

Ponadto z zeznań przełożonego powoda – dyrektora R. C. – wynika, że bezpośredni przełożeni powoda mieli zastrzeżenia, co do jego pracy, że opuszcza on samowolnie stanowisko pracy i przez to inni pracownicy, którzy pracują z nim w brygadzie nie są w stanie wykonać rzetelnie swoich obowiązków. R. C. przeprowadzał rozmowy dyscyplinujące z powodem, gdyż jego stosunek do pracy nie był odpowiedni. Na prośbę powoda został on przesunięty do innej lżejszej pracy, ale mimo to nadal opuszczał on swoje stanowisko pracy. W lipcu 2012 r. R. C. zastał powoda w pomieszczeniu socjalnym wraz z innymi pracownikami palącymi papierosy. Zostali oni poinformowani, że nie mogą bez zgody przełożonego opuszczać stanowiska pracy. Na następny dzień mieli zgłosić się na rozmowę, ale przedłożyli oni zwolnienia chorobowe. Za samowolne opuszczenie stanowiska pracy powód został ukarany karą upomnienia. We wrześniu 2012 r. R. C. zmniejszył wynagrodzenie powoda za porozumieniem stron dając mu szansę na poprawę jakości pracy i obiecał, że z powrotem podniesie mu stawkę wynagrodzenia, gdy ta poprawa nastąpi. Powód nie wykorzystał tej szansy i w dniu 20.11.2012 r. otrzymał rozwiązanie umowy o pacę za wypowiedzeniem. W ocenie Sądu zeznania w/w świadków są spójne, jednoznaczne i konsekwentne, dlatego też Sąd dał im wiarę. Potwierdziły one, że przyczyny rozwiązania umowy o prace z powodem były uzasadnione oraz że T. K. notorycznie naruszał § 14 pkt 1 lit a) Zakładowego Regulaminu Pracy (...) Sp. z o.o. w P., który zabraniał pracownikom opuszczania stanowiska pracy w czasie pracy bez zgody bezpośredniego przełożonego.

Sąd miał na uwadze, że sam powód T. K. zarówno w uzasadnieniu pozwu, jak i w swoich zeznaniach przed sadem potwierdził, że miał on świadomość szczegółowego zakresu przyczyn wypowiedzenia jego umowy na czas nieokreślony, odnosząc się szczegółowo do poszczególnych zarzutów dotyczących jego pracy mieszczących się w zakresie „ braku dyscypliny pracy oraz utraty zaufania”. Świadek B. P. zeznał, że pracował z powodem jedynie do sierpnia 2012 r., nie miał zatem wiedzy o wykonywaniu pracy przez powoda bezpośrednio przed rozwiązaniem z nim umowy o pracę. Potwierdził on również, ze w dniu 25.07.2012 r., gdy rozmawiał z powodem palił papierosa elektronicznego, kiedy zobaczył ich dyrektor zakładu (...).

Dodatkowo Sąd zauważył, iż kwota, której zasądzenia domagał się powód od (...) Sp. z o.o. w P. tytułem odszkodowania tj. 7000 zł jest nieuzasadniona, bowiem zgodnie z art. 47 ¹ k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Biorąc pod uwagę, że miesięczne wynagrodzenie powoda wynosiło 1500 zł, zatem mógł on maksymalnie domagać się kwoty 4500 zł.

Mając powyższe na względzie Sąd oddalił roszczenie powoda o zasądzenie od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. w P. kwoty 7000 zł tytułem odszkodowania z powodu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony.

Odnośnie zasądzenia odprawy na podstawie art. 10 Ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, wobec ustalenia przez Sąd, że przyczyny rozwiązania umowy o pracę z powodem są uzasadnione, brak jest podstaw do przyjęcia, iż rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem w dniu 20.11.2012 r. nastąpiło z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a tym samym do zasądzenia na rzecz powoda od strony pozwanej z tego tytułu 2- miesięcznej odprawy w kwocie 3000 zł.

O kosztach postępowania Sąd orzekł, opierając się na art. 98 Kodeksu postępowania cywilnego oraz 11 § ust 1 pkt 1 i 2 w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z 28.09.2002r., zasądzając od powoda na rzecz strony pozwanej koszty zastępstwa procesowego w łącznej kwocie 510,00 zł.